این کانال عصبی عروقی در قسمت وسط فک بالا (میدلاین فک) قرار گرفته است و سوراخ آن به شکل یک ساختار قیفی شکل در کام (پالات) بین دو دندان سانترال فک بالا قرار گرفته است. این کانال شامل اعصاب نازوپالاتین و شاخه های انتهایی عروقی نازوپالاتین می باشد و عصب دهی و خون رسانی به نواحی کام را از ناحیه کانین (دندان نیش) چپ تا راست برعهده دارد. این ساختار همچنین یک آناستوموز شبه با عروق و اعصاب کافی بزرگ (greater palatine) شکل می دهد.
انواع واریاسیون های مختلف از این کانال و اعصاب و عروق آن در افراد مختلف موجود است. شرایط دندانی (حضور یا عدم حضور دندان ها) و همچنین سن و جنس بیمار برروی شکل (مورفرلوژی) کانال تاثیرگذار است. تخلیه کانال و پر کردن آن با گرفت (پیوند) استخوان به صورت موفقیت آمیز در اکثر موارد قابل انجام است.
در بعضی موارد این امکان وجود دارد که شاخه عصبی آن جابجا و به جای ایمپلنت قرار داده شود.
دوراه موجود:
این پروسه جراحی امکان یک ناحیه مفید برای قرار دادن ایمپلنت ریسک ناحیه بسیار کلیدی را می دهد. حضور کانال اینسیزیو(incisive) در ناحیه بی دندانی به هر شکل و سایز نباید یک محدودیت برای قراردهی ایمپلنت فوری به حساب بیاید.
میانگین طول این کانال ۱۰ میلی متر و میانگین قطر آن ۵/۲ میلی متر می باشد.
اشکال:
شایعترین فرم آن به شکلی سیلندری می باشد (در نیمی از موارد)، در بعد عمودی کانال امکان دارد تا کف بینی امتداد داشته باشد.
تحلیل استخوان در ناحیه قدام فک بالا (ماگزیلا) به علت از دست رفتن دندان ها ممکن است باعث کاهش یا افزایش طول کانال اینسیزیو شود و قطر کانال هم امکان دارد افزایش یابد و یا هیچ تغییری نداشته باشد. در تحلیل بسیاز زیاد استخوان قطر کانال به احتمال بسیار زیاد افزایش می یابد. همچنین مردها طول و قطر کانال بیشتری نسبت به زن ها دارند. از طرفی سن بیمار فقط برروی طول کانال تاثیر گذاراست. به صورتی که هرچه بیمار رشد می کند سایز کانال کاهش می یابد.
قراردهی ایمپلنت همزمان با پیوند استخوان باید فقط وقتی انجام شود که میزان باقی مانده استخوان خود بیمار برای قراردهی مناسب ایمپلنت موجود باشد. حسن این کار حذف جراحی دیگر به منظور قراردهی ایمپلنت و به پایان رسیدن سریعتر کار می باشد.